وب سایت رسمی گروه موزیک پارسان

نيلوفر بيضائی کارگردان ايرانی مقيم آلمان، پس از دو سه سالی که خود را از صحنه دور نگاه داشته بود، از روزهای پايانی ماه اکتبر گذشته، با کاری از نوع ديگر، به صحنه بازگشته است.
او اين بار به سراغ "بوف کور" هدايت رفته است. متنی که کارگردانان تئاتر، معمولا از نمايشی کردن آن می هراسند و می پرهيزند. هميشه اينگونه به نظر می آمد که "بوف کور" به سبب حضور لايه های پيچ پيچ ذهنی و روانی و تداخل مستمر رويا و واقعيت در یکديگر، ظرفيت صحنه ای شدن ندارد.
نيلوفر بيضائی ولی اينک "خطر" را پذيرفته و به ياری رنگ و نور و سايه به مصاف دشواری ها و پيچيدگی های "بوف کور" رفته و راستش را بخواهيد در جمع، خطر از پيش گوشش گذشته است.
درخشان ترين لحظه های نمايشی "بوف کور" بيضائی در آغاز و پايان کار می آيد. متن سرآغاز "بوف کور" را هر سه شخصيت اصلی، يعنی راوی، زن اثيری - و لکاته - و پيرمرد خنزرپنزری - لابلای هم، و به فاصله های اندک می خوانند و ساختاری شبيه به فرم "کنتر پوان" (تلفيق ملودی ها) در موسيقی به وجود می آورند.
بازيگران بوف کور : منوچهر راوين، هرمين عشقی و فرهنگ کسرائی، همه توان خود را برای عرضه بازی خوب به کار می گيرند.
"بوف کور" پس از گذر از صحنه های تئاتری در فرانکفورت و مانيتس و کلن، شنبه يازدهم دسامبر به هامبورگ می رسد و پس از آن نيز نوبت به شهرهای ديگر برلين، استراسبورگ و ....خواهد رسيد.