Samstag, Oktober 02, 2004
گوشه هایی از رباعیات حکیم عمر خیام
به مناسبت بزرگداشت خیام در اشتوتگارت
چون در گذرم به باده شوييد مرا
تلقين ز شراب ناب گوييد مرا
خواهيد به روز حشر يابيد مرا
از خاك در ميكده جوييد مرا
****
گر مي نخوري طعنه مزن مستان را
بنياد مكن تو حيله و دستان را
تو غره بدان مشو كه مي مي نخوري
صد لقمه خوري كه مي غلام است آن را
****
اين كهنه رباط را كه عالم نام است
و آرامگه ابلق صبح و شام است
بزمي است كه وامانده ي صد جمشيد است
قصري است كه تكيه گاه صد بهرام است